Δικό τους.
Αυτόνο του σπίτ’ απ’ λές είνι θ’κόνετ’ς, κληρουνουμιά τ’ πατέρατ’ς.
Δικό τους.
Αυτόνο του σπίτ’ απ’ λές είνι θ’κόνετ’ς, κληρουνουμιά τ’ πατέρατ’ς.
Η καλή μνήμη κάποιου.
Δεν ιέχου καλό θμυτ’κό ιγώ, ου πατιτέρα’ς απ’ όχ’ σύρι ρώτατουν.
Έχω πυρετό.
Τρέχα να ζιστάν’ς κανιά κουμπρέσα, του πιδί θερμαίνιτι δε του γλέπ’ς απ’ τρεμουζαγαρίζ’;
Θυμίαμα.
Μουσχουβόλαε ου τόπους θυμιάμα.
Κάθομαι κάπου απρόσσκλητος με άνεση και αναισθησία.
Τι μού ρθες κι μ’ θρουνιάσκις ιδώ; σι κάλισι κανένας;
Εξαφανίζω.
Σα πού Θαλαπώθ’κε κι δε του βρίσκου;
Δικό σου.
Θ’κόνεμ’ είνι αυτό, ουόχ’ θ’κόνες’.
Ταλαιπωρημένος, κι απ’ τον θεό ακόμα.
Σα πού πάς ρε θεουσκουτουμένε; ιέχ’ς ακόμα τα κουράϊα;